اکسیژن (دانشکده اینترنتی کسب و کار)

چطور برای یک کسب و کار بودجه تامین کنیم؟

اکثر کسب و کارها به تامین بودجه تجاری نیاز دارند. استارتاپ ­ها باید به هزینه ­های راه ­اندازی رسیدگی کنند و کسب و کارهای در حال پیشرفت باید سرمایه پیشرفت و سرمایه کاری را تامین کنند. تصمیم به گرفتن وام امری کاملا متداول است. در این مقاله، نگاهی سریع به تصویر کلی می­ اندازیم، و سپس در مورد گزینه ­های تامین بودجه بحث خواهیم کرد.

گزینه­ های تامین بودجه به نوع کسب و کار شما بستگی دارند. عمر کسب و کارتان، موقعیتش، عملکرد آن، فرصت­های بازاریابی، تیم و غیره بسیار حائز اهمیت اند. بنابراین باید تحقیقات تامین بودجه و روش­تان را سازمان دهی کنید. زمان­تان را با دنبال کردن راه اشتباه تامین بودجه هدر ندهید.

 هرچه بهتر بیاندیشید تبدیل به انسان بهتری می شوید 

---

مهاتما گاندی

حقایق عمومی تامین بودجه را دریابید

بیایید با حقایق شروع کنیم. مثل بسیاری از چیزها در کسب و کار، تامین بودجه کسب و کار خیلی بیشتر به جزئیات خاص شما بستگی دارد و این موارد بسته به مراحل رشد شما، منابع و فاکتورهای دیگر متفاوت است.

افسانه‌ها و دروغ‌های تامین مالی

قبل از اینکه به گزینه ­های بسیار مفید برای استارتاپ ­ها و کسب و کارهای تاسیس شده بپردازیم، بیایید برخی افسانه­ های تامین بودجه را از بین ببریم، در این صورت می­ توانیم آنها را از سر راه­مان بر­داریم. در این قسمت انگیزه خود را از دست ندهید. بهتر است با حقایقی کنار بیایید که می ­توانید با آنها کار کنید تا افسانه ­هایی که نمی­ توانید با آنها کنار بیایید.

افسانه شماره 1: سرمایه خطرپذیر فرصت رشد برای تامین بودجه کسب و کارهاست

در واقع، تامین سرمایه خطرپذیر بسیار نادر است. بعدا این را برایتان بیشتر شرح می­دهم، ولی فرض کنید که تنها شرکت­های پیشرفته خیلی کمی با تیم­های مدیریتی بسیار قوی از فرصت­های ریسکی استفاده می­کنند.

افسانه شماره 2: وام­های بانکی بهترین گزینه برای تامین هزینه کسب و کاری جدید هستند

در واقع، بانک­ها بودجه تجاری استارتاپ­ها را تامین نمی­کنند. در این مورد هم بعدا بیشتر صحبت خواهیم کرد. بانک­ها قرار نیست پول سپرده گذاران را در کسب و کارهای جدید سرمایه گذاری کنند.

افسانه شماره 3: طرح‌های کسب و کار باعث سرمایه گذاری می‌شوند

در واقع، اینطور نیست.

یک طرح کسب و کاری که به خوبی توصیف شده و متقاعد کننده است (و ارائه آن) کسب و کارتان را برای سرمایه گذاران با جزئیات به نمایش می­گذارد؛ اما آنها روی کسب و کار شما سرمایه گذاری می­کنند، نه فقط روی طرح و برنامه.

در حالت عادی قبل از رسیدن به مرحله سرمایه گذاری، باید یک تیم داشته باشید، از مرحله ایده پردازی جلوتر رفته باشید و بهتر از آن، اینکه فروش داشته باشید. بنابراین قبل از سرمایه‌گذاری کارهای زیادی هست که باید انجام دهید.

هیچکس روی ایده ­ها یا برنامه ­ها سرمایه گذاری نمی ­کند. استثناهای خاصی هستند، که در آن سرمایه گذاران کارآفرینی را به خوبی می­شناسند و حاضرند در هر مرحله­ای در آنها سرمایه گذاری کنند. در این مورد، آنها دارند روی آن کارآفرین سرمایه گذاری می­کنند، نه روی برنامه.

طرح کسب و کار یا بیزینس پلن

بیزینس پلن شما قسمتی ضروری از پازل تامین بودجه است، که نشان می­دهد دقیقا چقدر پول نیاز دارید، و کارتان به کجا می­رسد، و اینکه چقدر طول می­کشد تا پولی که خرج کردید را بدست آورید.

سرمایه گذاران در ابتدا به خلاصه و سپس به ارائه شما نگاهی می‌کند؛ ولی اگر از این مراحل گذر کنید، آنها می­خواهند طرح کسب و کار را برای روند سعی و کوشش مورد انتظار ببینند. و حتی قبل از آن و طی مراحل اولیه، از شما انتظار دارند که یک طرح کسب و کار برای خودتان داشته باشید.

بسیاری از بانک­ها نیز برای درخواست وام از شما طرح کسب و کار می­خواهند.

کجا دنبال پول بگردید

فرآیند تامین مالی باید با نیازهای شرکتتان همخوانی داشته باشد. اینکه کجا و چطور دنبال پول بگردید، به شرکت­تان و نوع پولی که نیاز دارید، بستگی دارد. تفاوت خیلی بزرگی بین، برای مثال، شرکت بسیار پیشرفته مرتبط با اینترنت که دنبال دور دوم سرمایه ریسکی هستند و فروشگاه خرده فروشی محلی که به دنبال تامین بودجه شعبه­ ی دوم است وجود دارد.

در بخش دوم این مقاله، در مورد شش نوع مختلف سرمایه گذاری و وام دهی ممکن با جزئیات بیشتری بحث خواهیم کرد، تا به شما کمک کنیم بودجه کسب و کارتان را تامین کنید.

1. سرمایه خطرپذیر

سرمایه گذاری خطرپذیر اغلب اشتباه تعبیر می­شود. بسیاری از شرکت­های استارتاپی از شرکت­های سرمایه گذار خطرپذیر شکایت می­کنند چون نمی­توانند در مشارکت­های جدید اقتصادی یا مشارکت­های ریسکی سرمایه گذاری کنند.  

کسب و کار سرمایه گذاری خطرپذیر فقط همین است- یک کسب و کار. مردمی که اسمشان را سرمایه گذاران خطرپذیر می­گذاریم افراد بیزینسی هستند که مسئول سرمایه گذاری پول دیگران هستند. آنها مسئولیتی حرفه­ای در قبال کاهش ریسک تا جایی که ممکن است دارند. آنها نباید ریسک بیشتری از حد لازم بکنند.

نباید سرمایه گذاری خطرپذیر را به عنوان منبع تامین بودجه برای هر نوع تجارتی در نظر گرفت بلکه فقط به تعداد کمی از کسب و کارهای استارتاپی استثنایی اختصاص دارد. سرمایه مخاطره آمیز نمی­تواند از پس هزینه لازم برای سرمایه گذاری در استارتاپ­ها برآید مگر اینکه ترکیبی نادر از فرصت تولید، فرصت بازاری، و مدیریت ثابت شده باشد.

افراد حرفه ­ای در سرمایه گذاری مخاطره آمیز به دنبال کسب و کارهایی هستند که باور دارند می­توانند افزایشی چشمگیر در اعتبار کسب و کار در عرض فقط چند سال ایجاد کنند. آنها می­دانند که اکثر این سرمایه گذاری­های با ریسک بالا با شکست مواجه می­شوند، بنابراین برنده­ ها باید آنقدر پول بزرگی بدست آورند تا برای بازنده ­ها جبران کنند.

آنها روی محصولات جدید و بازارهایی تمرکز می­کنند که می­توانند با تعداد زیادی طی دوره کوتاه مدتی فروش رو به افزایش را مدیریت کنند. آنها سعی می­کنند تنها با تیم­هایی که مدیریت­شان ثابت شده است کار کنند که در گذشته با استارتاپ­های موفق کار کرده اند.

اگر شما سرمایه گذاری بالقوه در سرمایه گذاری مخاطره آمیز هستید، احتمالا این را از قبل می­دانید. شما تیم مدیریتی­ ای دارید که اعضای آن هم اکنون از پس آن برآمده اند. شما می­توانید خودتان و اتاقی پر از افراد باهوش را متقاعد کنید که شرکت شما می­تواند در عرض سه سال ده برابر پیشرفت کند.

2. سرمایه گذاران فرشته

ما با سرمایه گذاری خطرپذیر در این مقاله شروع کردیم چون این عبارت متداول­تر است، و برخی افراد همه سرمایه گذاری­های خارجی در استارتاپ­ها را به عنوان سرمایه گذاری مخاطره آمیز می­دانند.

با این حال، حقیقت اینست که چیزی که ما سرمایه گذاری فرشته می­نامیم متداول­تر از سرمایه گذاری مخاطره آمیز است، و معمولا برای استارتاپ­ها، و همچنین در مراحل اولیه پیشرفت در دسترس ­تر است.

با وجود اینکه سرمایه گذاری فرشته خیلی شبیه سرمایه گذاری پر مخاطره است ( و اغلب با آن اشتباه گرفته می­شود)، چند تمایز مهم وجود دارد. اول، سرمایه گذاران فرشته گروه­ها و افرادی هستند که پول خودشان را سرمایه گذاری می­کنند. دوم، سرمایه گذاران فرشته تمایل دارند در شرکت­هایی سرمایه گذاری کنند که در مراحل اولیه پیشرفت هستند، در حالیکه سرمایه گذاران مخاطره آمیز معمولا منتظر می­مانند تا چند سال بگذرد، بعد از اینکه استارتاپ­ها مقداری تاریخچه داشته باشند.

بسیاری از مردم از اصطلاح "سرمایه گذار مخاطره آمیز" برای اشاره به هر سرمایه گذاری استفاده می­کنند که در استارتاپ­ ها سرمایه گذاری می­کنند. در واقع، سرمایه گذاری فرشته در استارتاپ­ها متداول­تر از سرمایه گذاری مخاطره آمیز است، خصوصا در مراحل اولیه پیشرفت. کسب و کارهایی که کار را با سرمایه گذاری مخاطره آمیز به پایان می­رسانند معمولا برای اولین بار با سرمایه گذاری فرشته شروع می­کنند.

مثل سرمایه گذاران مخاطره آمیز، سرمایه گذاران فرشته معمولا روی شرکت­های با امکان رشد بالا در مراحل اولیه توسعه تمرکز می­کنند. برای تامین بودجه کسب و کارهای با رشد کم، ثابت و امکان رشد پایین به آنها فکر نکنید. برخی آژانس­های دولتی، مراکز توسعه تجاری، مراکز رشد تجاری، و سازمان­های مشابه با جوامع سرمایه گذاری در حیطه شما ارتباط برقرار می­کنند.

همچنین می­توانید طرح کسب و کارتان را در وب سایتی که سرمایه گذاران فرشته را دور هم جمع می­کند، پست کنید.

سرمایه گذاری فرشته تحت تاثیر قانون 2012JOBS قرار گرفته که برخی محدودیت ­ها را کم کرده و اکنون به نام تامین مالی جمعیشناخته می‌شود. تامین مالی جمعی اصطلاحی مورد قبول برای سرمایه گذاری افراد در استارتاپ­ها توسط مردم است که به رفاه اقتصادی لازم نرسیده ­اند.

3. وام دهندگان تجاری

بانک­ها حتی کمتر از سرمایه گذاران مخاطره آمیز در کسب و کارهای استارتاپی سرمایه گذاری می­کنند، یا وام نقدی به آنها می­دهند. با اینحال، آنها بزرگترین منبع تامین بودجه برای کسب و کارهای کوچک تاسیس شده هستند.

دولت مانع سرمایه گذاری بانک­ها در کسب و کارها می­شود زیرا، به طور کلی، جامعه نمی­خواهد بانک­ها سپرده­ها از سپرده گذاران بگیرد و در مشارکت­های اقتصادی ریسکی سرمایه گذاری کند؛ واضح است که وقتی ( و اگر) آن مشارکت­های تجاری با شکست مواجه شوند، پول سرمایه گذاران بانکی به خطر می­افتد. آیا می­خواهید بانک­تان در کسب و کارهای جدید سرمایه گذاری کند ( البته غیر از کسب و کار خودتان)؟

کسب و کارهای استارتاپی برای قانون گذاران بانکی به اندازه کافی امن نیستند و تضمین کافی هم ندارند.

پس چرا من می­گویم که بانک­ها بهترین منبع تامین مالی کسب و کارهای کوچک هستند؟ زیرا صاحبان کسب و کارهای کوچک از بانک­ها پول قرض می­گیرند. کسب و کاری که حدود چند سال تاسیس شده ثبات و دارایی­های کافی برای تضمین را تولید می­کند. بانک­ها عموما به کسب و کارهای کوچکی که از طریق موجودی انبار شرکت یا حساب­های قابل وصول حمایت می­شوند، وام می­دهد. بطور عادی این فرمول­هایی هستند که تعیین می­کنند چقدر می­توانند وام دهند، که بستگی دارد چقدر در موجودی انبار و حساب­های قابل وصول دارند.

مقدار بسیار زیادی از تامین مالی کسب و کارهای کوچک بر اساس وثیقه­های شخصی صاحبان کسب و کار، مثل دارا بودن خانه، از طریق وام­های بانکی تامین می­شود. بعضی­ها می­گویند که سرمایه خانه بزرگترین منبع تامین مالی کسب و کارهای کوچک است.

4. دیگر وام دهندگان

غیر از وام­های بانک­های استاندارد، کسب و کار کوچک تاسیس شده می­تواند به متخصصان حساب­های قابل وصول مراجعه کند تا با حساب­های قابل وصولش پول قرض بگیرد.

متداول­ترین تامین مالی حساب­های قابل وصول برای حمایت از جریان مالی استفاده می­شوند که سرمایه در حال کار در حساب­های قابل وصول از کار می­افتد.

نرخ سود و حق الزحمه­ها ممکن است نسبتا بالا باشد، ولی این اغلب منبع خوبی برای تامین مالی کسب و کارهای کوچک است. در بسیار از موارد، وام دهنده ریسک پرداخت را قبول نمی­کند- اگر مشتری شما پولتان را پرداخت نکند، در هر صورت باید مجبورید پول را به بانک پس دهید. این وام دهندگان اغلب لیست بدهکاران شما را مرور می­کنند، و انتخاب می­کنند تا برخی یا همه فاکتورهای معوقه شما را تامین مالی کنند.

5. تامین مالی دوستان و خانواده

شما باید بدانید چه پولی نیاز دارید، و بفهمید که ریسک دارد. بدانید که چقدر پول گرو می­گذارید، و آنقدر گرو نگذارید که اگر از دستش دادید نتوانید از پس برگرداندن آن بر بیایید.

من همیشه یاد صحبتی که با مردی داشتم می­افتم که 15 سال از عمرش را تلاش کرد تا کار تجاری ساخت قایق خود را راه اندازی کند، که از جریان چیزی جز پیر شدن و قرض بیشتر نصیبش نشد. او گفت" اگر فقط یک چیز می­توانستم به تو بگویم، این بود که هیچوقت نباید از دوستان و خانواده پول قرض بگیرید. اگر این کار را کنید، پس هیچ وقت نمی­توانید از آن رها شوید. کسب و کارها گاهی اوقات با شکست مواجه می­شوند، باید بتوانید کار را تعطیل کنید و آن را ول کنید. من نتوانستم این کار را بکنم."

اگر والدین، خواهران و برادران، دوستان خوبتان، پسر عموهایتان، و فامیل همسرتان در کسب و کارتان سرمایه گذاری کنند، لطف زیادی به شما کرده‌اند.

با این وجود شما نمی­خواهید شروع شرکت­تان را با سرمایه از دوستان و خانواده رد کنید، ولی برخی از بدی­های آن را نادیده نگیرید. چشمان­تان را باز نگه دارید.

شاید، ایده و وضعیت شما برای تامین مالی جمعی بهتر است- که در این صورت، پروفایلی بسازید و ایده­ها یا محصولات تجاری خود را در سایت های مخصوص جمع سپاری بارگذاری کنید.

نکات

هیچوقت، پول کس دیگری را بدون انجام درست اولیه کارهای قانونی خرج نکنید. کارهای اداری را با افراد حرفه­ای انجام دهید، و مطمئن شوید که آنها را امضا کرده اند.

هرگز، پولی که قول آن را داده اند ولی هنوز تحویل نگرفته­اید را خرج نکنید. اغلب شرکت­ها تعهدات و قراردادهای سرمایه گذاری برای مخارج می­گیرند، و سپس سرمایه گذاری­ها به نتیجه نمی­رسند.

بدانید که مراجعه به دوستان و خانواده برای درخواست سرمایه گذاری همیشه ایده ی خوبی نیست. بدترین زمان ممکن برای حمایت نشدن از طرف دوستان و خانواده زمانی است که کسب و کارتان دچار مشکل شده است. با این کار دوستان، خانواده، و کسب و کارتان را همزمان از دست می­دهید.

خلاصه

بسیاری از کسب و کارها با سرمایه خانه یا سپرده­ها حین شروع- راه اندازی خود به خودی- تامین مالی می­شوند. تنها تعداد کمی از استارتاپ­ها می­توانند سرمایه گذار خارجی جذب کنند. معاملات سرمایه گذاری مخاطره آمیز بسیار نادر هستند. پول قرض دادن همیشه به وثیقه و ضمانت بستگی دارد، نه به برنامه­ها یا ایده­های تجاری. و وام دهی تجاری برای کسب و کارهای در حال پیشرفت با تاریخچه­ای تثبیت شده عادی است، ولی برای استارتاپ­ها گزینه عادی­ای نیست.

گام بعدی­ای که شاید بردارید بستگی بسیار زیادی به مشخصات تجاری شما دارد. عموما، استارتاپ­ها ممکن است در ابتدا به دنبال سرمایه گذاری فرشته یا دوستان و خانواده باشند، در حالیکه کسب و کارهای در حال پیشرفت با ثبات باید با درخواست از بانک­دار کسب و کار کوچک خود شروع کنند. ولی همیشه به یاد داشته باشید، کسب و کار شما منحصر به فرد است.

منبع: bplans