اکسیژن (هوای تازه کسب و کار)

رکود تورمی و دلایل آن

رکود تورمی، ترکیب رکود در رشد اقتصادی، آمار بیکاری بالا و تورم بالاست. این یک موقعیت ویژه و غیر طبیعی است زیرا در یک اقتصاد ضعیف نباید تورم رخ دهد. تقاضای مشتری آنقدر کم می‌شود که جلوی بالا رفتن قیمت‌ها را می‌گیرد. رشد آرام در یک اقتصاد بازار محور و طبیعی، جلوی تورم را می‌گیرد.

دلایل

رکود تورمی زمانی رخ می‌دهد که دولت یا بانک مرکزی، منابع مالی را در یک زمان بسط داده و فشرده می‌کند.

یکی از مهم‌ترین زمان‌های رخداد این اتفاق زمان چاپ پول توسط دولت است. همچنین زمانی که سیاست‌های بانک مرکزی اعتبار تولید می‌کنند، رخ می‌دهد. هردوی اینها منابع مالی را افزایش می‌دهند و این تورم ایجاد می‌کند.

در همین زمان سیاست‌های دیگری رشد را کاهش می‌دهد. مثلاً اگر دولت مالیات را زیاد کند این اتفاق می‌افتد. همچنین اگر بانک مرکزی نرخ بهره را افزایش دهد همین اتفاق رخ خواهد داد. هر دوی اینها شرکت‌ها را از تولید باز می‌دارند. وقتی سیاست‌های گسترش و فشرده‌سازی همزمان باهم رخ می‌دهند، رشد اقتصادی کاسته و همزمان تورم ایجاد می‌شود. این یعنی رکود تورمی.

چنین اتفاقی در دهه‌ی 1970 میلادی در آمریکا رخ داد. دولت فدرال از پول رایچ برای رشد اقتصادی استفاده کرد و همزمان اقدام به کنترل قیمت پرفشار کرد.

در سال 2004 سیاست‌های زیمباوه رکود تورمی به وجود آورد. دولت آنقدر پول چاپ کرد که همه چیز از دست خارج شد و تورم به ابرتورم تبدیل شد.

رکود تورمی در 1970

نام رکود تورمی در بین سال‌های 1975- 1973 برای اولین بار به کار برده شد.

در طی پنج فصل سال، میزان تولید ناخالص داخلی منفی بود و نرخ بیکاری در ماه مِی 1975 به رقم 9 درصد رسید درست دو ماه پس از پایان بحران.

در 1973 تورم سه برابر شد و از 4/3 به 6/9 درصد رسید.  در بین فوریه 1974 تا آپریل 1975 این رقم بین 10 تا 12 درصد باقی ماند.

با نگاه به نرخ تورم بر سال، می‌شود میزان تغییر سالانه را مشاهده کرد.  اما همه‌ی اینها چطور رخ داد؟ بسیاری تحریم نفت در سال 1973 را عامل اصلی می‌دانند. این زمانی بود که اُپک صادرات نفت به آمریکا را متوقف کرد. قیمت به یکباره افزایش یافت و ارزش نفت اپک چندین برابر شد. اما این عامل به تنهایی نمی‌تواند رکود تورمی ایجاد کند. بلکه، ترکیب یک سیاست سرمایه‌ای-پولی باعث ایجاد آن شد.

آغاز آن به بحران 1970 باز می‌گردد. تولید ناخالص داحلی برای سه فصل از سال منفی بود و بیکاری به 1/6 درصد رسید. رئیس جمهور نیکسون در حال تلاش برای انتخاب شدن دوباره بود. او می‌خواست رشد اقتصادی را بدون تورم، چند برابر کند.

در 15 آگوست 1971، او 3 سیاست جدید سرمایه‌ای را اعلام کرد. این سه سیاست او را دوباره رئیس جمهور کردند. ولی همین‌ها بودند که دانه‌های رکود تورمی را کاشتند. یکی از این تغییرات سیاست‌های اقتصادی، پایان دادن به سیستم بین‌المللی مالی برتون وودز (Bretton Woods) بود.

نیکسون ابتدا یک توقف 90 روزه برای همه‌ی قیمت‌ها در نظر گرفت. او یک گروه پرداخت و سفارش قیمت برای تأیید هرگونه افزایش قیمت پس از این 90 روز ایجاد کرد، با این نیت که قیمت‌ها تا پس از انتخابات 1972 ثابت بماند. و این نیت او برای کنترل تورم بود.

پس از این، نیکسون یک تعرفه‌ی 10درصدی برای واردات معین کرد. نیت او کاهش واردات به منظور افزایش تولید داخلی بود. به جای ایجاد تعادل در واردات و صادرات، او قیمت واردات را افزایش داد.

و در مرحله‌ی سوم، او آمریکا را از استاندارد طلا خارج کرد. این استانداد، ارزش دلار آمریکا را از زمان قرارداد برتون وودز در 1944 تا آن روز به میزان مشخصی طلا ثابت کرده بود. بیشتر کشورهای جهان ارزش پول کشور خود را یا طلا فیکس می‌کردند یا با دلار آمریکا. این دلار را به یک ارز بین‌المللی تبدیل کرده بود.

فاجعه زمانی رخ داد که بریتانیا، تلاش کرد 3 میلیارد دلار را برای طلا آزاد کند. آمریکا چنین مقدار طلایی نداشت. در اینجا نیکسون آزاد کردن دلار با طلا را رها کرد. این کار ارزش فلزات قیمتی را بالا و ارزش دلار را پایین آورد. و همین باعث شد قیمت کالاهای وارداتی از آنچه که بود باز هم افزایش یابد.

خواندن تاریخ استاندارد طلا به شما کمک خواهد کرد که متوجه شوید چرا دلار در آن زمان توسط طلا حمایت می‌شد اما امروزه این اتفاق نمی‌افتد.

این دو سیاست آخر قیمت کالاهای وارداتی را بالا برد و همین باعث کاهش رشد شد. رشد از آن هم بیشتر کاهش پیدا کرد؛ زمانی که شرکت‌های آمریکایی قادر به افزایش قیمت‌ها نبودند تا به تعادل برسند. وقتی قادر به افزایش قیمت نبودند تنها کار برای جبران کسری درآمد، تعدیل نیرو بود و این نرخ بیکاری را افزایش داد. بیکاری تقاضا را کاهش و رشد را کم می‌کند. به عبارت دیگر، سه سیاست نیکسون برای افزایش رشد و کنترل قیمت تأثیر کاملاً برعکس گذاشت.

چگونه در زمان رکود تورمی سرمایه‌گذاری کنیم

در زمان رکود تورمی، سیاست‌های عادی پاسخگو نیستند و زندگی عادی خریدار و فروشنده مختل می‌شود. در این زمان سیاست خرید کردن و در خانه نگه داشتن هم جواب نمی‌دهد. در این زمان باید با دقت بدانید که چه چیزی را بخرید و چه چیزی بفروشید و با این دانش می‌توانید با سود از رکود تورمی خارج شوید.

کلید اصلی تمرکز بر سرمایه‌گذاری‌هایی است که در زمان رکود تورمی سودآور هستند. از درگیر کردن پولتان با امور دولتی خودداری کنید. نرخ‌های بهره مطمئناً به نرخ تورم نخواهند رسید.

پول نقد را خارج کنید

به محض دیدن اولین نشانه‌های رکود تورمی در اقتصاد کشور، این است که باید پول خود را از حساب‌های دولتی و کسب و کارهای رو به افول خارج کنید. این شامل ذخایر، پس‌اندازها می‌شود. می‌توانیم به تاریخ نگاه کنیم و ببینیم که چرا باید این کار را انجام دهیم: در دسامبر 1979 تورم به 29/13 درصد رسید و نرخ بهره‌ی بانکی نتوانست به این تورم برسد. با افزایش نرخ بهره، ارزش پول شما پایین می‌آید. این قضیه تمام سرمایه‌گذاری‌های دولتی دیگر را هم شامل می شود. این بهره‌ها با پولی به شما پرداخت می‌شود که روز به روز ارزش کمتری دارد.

شرکت‌ها و صنایع سودده را پیدا کنید

به دنبال صنایع و شرکت‌های پربازده بگردید. نفت و انرژی، بهداشت و درمان، غذا و تجهیزات اولین انتخاب‌های شما هستند. سهام این شرکت‌ها باید در لیست شما باشد. همزمان با افزایش قیمت نفت، این پول‌ها به مشتری‌ها پرداخت خواهد شد. آنها سهم ویژه‌ای هم برای سهام‌داران خود قائل خواهند بود. کارگزار سهام شما می‌تواند در پی یافتن چنین صنایعی باشد. صنایعی با ظرفیت اقتصادی بسیار بالا و قدرت رد شدن از مشکلات ناشی از رکود تورمی.

در کالاها سرمایه‌گذاری کنید

نهایتاً در بنیان‌های تجارت کالا به کالا سرمایه گذاری کنید تا از افزایش قیمت آنها سود ببرید. تجارت کالا به کالا احتمال ضرر را حتی در هنگام تورم بسیار پایین می‌آورد. مثلاً اگر قیمت یک کالای کشاورزی زیاد شود، قیمت محصول کشاورز نیز زیاد خواهد شد و این افزایش در تعادل محصولات کشاورزی هم دیده‌ خواهد شد. کشاورزی، انرژی و فلزات با ارزش، در دوران رکود تورمی افزایش قیمت خواهند داشت.

راهنمایی

به سرمایه گذاری در یک صنعت سودآور در زمان رکود تورمی فکر کنید

هشدار

پول خود را از دست و پای دولت خارج کنید. نرخ بهره به گرد پای تورم هم نخواهد رسید

برگرفته از thebalance و thenest